EK
Geen tikkie terug maar hup de bal naar voren
Niet stiekem trekken aan een paardenstaart
De frêle enkels worden ook gespaard
En geen kapsones, dribbel, pass en scoren!
De vlag gaat uit voor gloednieuwe idolen
het vrouwenvoetbal heeft ons hart gestolen.
Vanavond spelen de oranjevrouwen tegen België.
Smakelijk
Trrring
Lugies..
Spreek ik met de directeur van de Vondelflat in Groningen?
Interim, ja dat klopt.
Met Pasquali van De Groenteman meneer Lugies. Wat is er aan de hand?
Ach Meneer Pasquali die bewoners, hoe ouder hoe gekker zullen we maar zeggen.
Ze lusten uw eten niet?
Nee en wat veel erger is, ze bestellen zelf, buiten de deur. Ongehoord.
Want?
Dit is een serviceflat voor bejaarden. Service meneer en dan behoor je niets meer zelf te kunnen of te willen en als je wel iets zelf kan hoor je je toch afhankelijk op te stellen, zo zijn de regels.
En nu willen ze lekker eten.
Ja, dat zal best maar hun willetje staat achter de deur. Ze eten gewoon de daghap.
En dat was?
Vandaag? Even kijken geprakte rode kool met een glazig aardappeltje en spekzwoerdjes.
Gatverd…
Nee meneer heerlijk, wat wil je nog meer als oud wrak. Een lekker streekgerecht dat ze nog kennen uit hun jeugd in de plaggenhut.
Maar meneer Lug..
En dat bord wordt leeggegeten anders als koude prak bij het ontbijt. Ja we laten ons niet piepelen door die oude krengen.
Maar als ze dat nou niet lekker vinden en liever..
Lieverkoekjes worden hier niet gebakken meneer Pasquali, wat zullen we nou krijgen!
De een aan de Chinees, de ander wil Pizza en de volgende een kogelbiefstukje..
Ze eten hier gewoon wat de pot schaft.
Dus…
Morgen geweekte grauwe erwten, gekookte schol en echte plakrijst. Wat zegt u daarvan?
Schandalig meneer Lugies..Maar u houdt ze toch niet tegen.
Jazeker, we denken zelfs aan een uitsmijter.
Bij de lunch? Nou lekker.
Nee bij de deur, om al die brommerhelmpjes van de maaltijdbezorging eruit te smijten..
En die dwangsom?
Zeker, 500 pietermannen per geweigerd plateau, betalen!
En anders?
Deurwaarder, politie.
De ME?
In het uiterste geval meneer Pasquali, alleen in het uiterste geval, we zijn geen beesten.
Maar ik ga u hangen want ik heb een eetafspraak met het Dagelijks Bestuur Bij Jonnie Boer in de Librije, drie sterren, lekker he..
Maar meneer L..
Tuut tuut..
Incas zo
Geachte wanbetaler, lieve klant
Ik moet u heden op iets attenderen
Daar wil ik mij oprecht voor excuseren
Maar er lijkt sprake van een achterstand
Heel jammer pannekoek, maar nou betalen!
Of moeten we het effe komen halen!
Incassobureaus beloven de toon van hun brieven te matigen en aan te sturen op soepele betalingsregelingen. Van dreigende taal raken de mensen in de stress en dat komt oplossingen niet te goede…
Keuzestress
De Volkskrant heeft alweer een nieuw meesterwerk gespot; ‘Master of None’ seizoen twee, vijf sterren en seizoen een is me totaal ontgaan.
Ik geef het op. Ik kijk niks meer. Het is gewoon teveel, mijn prikkeltolerantie wordt dagelijks geteisterd door weer een nieuwe titel die ik niet mag missen. De lijst met series waar ik niet over mee kan praten groeit me boven het hoofd. En het zijn allemaal twee of drie, soms zeven seizoenen van tien of twaalf afleveringen en dat keer vijftig minuten. Ik heb nog minstens twee extra levens nodig om te zien wat er al is en dan moeten ze acuut stoppen met updaten. Better call Saul, halverwege het eerste seizoen afgehaakt wegens te traag en tijdgebrek, nu alweer seizoen 3. House of Cards, al twee seizoenen achterop, Fargo schijnt geniaal te zijn. The OA, Sense 08, Modern Family, Louis CK, Narcos, Designated Survivor. Wat eerst, ik heb geen idee.
En dan heb ik het alleen nog maar over Netflix. Want HBO heeft Game of Thrones en Amazon Prime heeft die drie mannen met hun auto’s die er bij de BBC uitgegooid zijn.
En dan vergeet ik nog Popcorn Time, daar durf ik niet eens meer op te klikken. Honderden speelfilms waarvan ik ooit dacht ;’ Ja die wil ik ook nog even zien’. La la land, behangen met Oscars, op de plank. En een klassieker als Casablanca moet ooit ook nog en de hele Italiaanse Cinema is al tientallen jaren een gapend gat in mijn ontwikkeling. Wel stoer over meegepraat nauwelijks iets van gezien. Trailertje gescand, hoogtepuntjes op Youtube en hup weer weg.
Wat was het leven toch overzichtelijk met elke week een (1!) aflevering Breaking Bad bij de VPRO met als extraatje een teaser voor de volgende.
Daar kon je je op verheugen.
Maar alles is er en alles moet NU. Het leven is een lange Binge geworden. Maar als ik het een kijk mis ik het ander en dan zijn er ook nog 40 kanalen live tv.
Bas Heijne noemde dat in Buitenhof het lustprincipe vs het realiteitsbeginsel. De hedendaagse consument duldt geen beperkingen aan zijn wensen en begeertes en laat zich aan niemand iets gelegen liggen. Gevolg hyperindividualisme, verdwijnen van gemeenschapszin
en steeds kortere lontjes. Maar wat zit ik hier nou weer een stukje te schrijven, eigenlijk ook geen puf meer voor, moet even tussendoor want Amy Schumer, The Crown, Taboo…
Waar u de tijd vandaan haalt…
Boycot
Er stond een open brief in onze krant
Geen bot seksisme meer te accepteren
Te stoppen op Geenstijl te adverteren
Omdat je er verbaal wordt aangerand
Terecht, maar sterker had ik het gevonden
Als onder aan die lijst ook mannen stonden.
Ruim honderd vrouwen hebben in een open brief aan adverteerders aandacht gevraagd voor het seksisme en de intimidatie op Geenstijl en zustersite Dumpert. Zij vragen de bedrijven kritisch na te denken over de vraag of hun merk wel in die omgeving thuishoort.
Henry
Die foto, ik kan er uren naar kijken. Henry de crematiekeizer doet afstand en verlaat de politieke arena. Doodgeknuffeld door Rutte, wiens luidkeels uitgesproken trouw aan kansloze partijgenoten wel vaker het laatste zetje over de rand van het ravijn betekende.
Die blik, dat handje. Het is de kleine Henry uit groep 3 die op het punt staat met de bus op schoolreis naar Walibi te vertrekken. Mama staat tussen de andere vaders en moeders op het schoolplein en wuift hem bemoedigend toe. Maar het heimwee wentelt zich al in zijn buik ondanks het trommeltje met de extra dik belegde boterhammen, de twee gevulde koeken en het grote pakje choco.
En dan heb ik toch met hem te doen. Ja, het ging allemaal net zo lekker, gezellig met de makkers op de soos een biertje doen, beetje voorzitten, koersjes kijken en die 120 kilo’s zaten hem dankzij de maatpakken niet eens echt dwars. Altijd soepel gebleven, een huppeltje of twee op weg naar de bank ging nog moeiteloos.
In het verleden mooi gecashed, enne, mind you, zonder de regels te overtreden, want integer dat ben je niet maar een beetje.
En nu ‘oh bummer!’ die vreselijke Smit met zijn ‘Follow the money’, notabene zijn eigen lijfspreuk.
Teveel reuring, zelfs de act met de mini van zijn vrouw werkte niet meer.
‘Laat de Audi nou thuis Henry’, had ze gezegd, ‘dat staat poenig, eenvoud moet je uitstralen.’
En daar zit ie nou, met het stuur klem tussen zijn ribben nog even dat hele gedweeë zwaaitje. Dat was het dan. Afgefikt.
