Er is geen klant bij ons in het café Die er nu nog een touw aan vast kan knopen Al is het feest om tien uur afgelopen Coronavrije Pubquiz! Doe maar mee!
Het antwoord op vraag één dat zag je thuis Voor wie tenminste goed heeft opgelet En Rutte niet meteen heeft uitgezet Het gaat, je kent haar, over Irma Sluis
Hoe vaak de tolk dat foute kuchje gaf Voor een keer: Kapje óp, twee: Kapje áf!
Irma Sluis, doventolk bij de persconferentie van Rutte en de Jonge, hoestte twee keer in haar hand ipv in de elleboog.
Daar zaten ze, bij de VARA Vooravond, een groepje frisse, energieke jonge vrouwen in zorguniform. Er is veel te doen over hun werkdruk, hun beloning, de ongelijke maat waarmee de bonus wordt gemeten. Er zat een IC verpleegkundige, zo iemand van niet lullen maar poetsen, gekoppeld aan een groot hart voor patiënten. ‘De opnames stijgen weer, we staan in de startblokken.’
En zij staat model voor duizenden mannen en vrouwen in de zorg. We hadden al een Malieveld vol schoenen ook al omdat lijfelijk protesteren van de zorg afgaat en ze zijn al met te weinig. Indrukwekkend, maar niet indrukwekkend genoeg want Hugo, Mark en Wopke geven geen krimp; ‘U bij de receptie of in de planning of de schoonmaak ga niet langs af, u ontvangt geen 1000 Euro, u op zaal wel.
Een stuitend voorbeeld van die eeuwige calvinistische Wiebessiaanse knieperigheid die onze moerasdelta van kruideniers, boeren en dominees zo kenmerkt. Hoeveel uur zou er opgegaan zijn aan overleg om er zo goedkoop mogelijk af te komen. Ambtelijke stukken, spread sheets, Zoom meetings. En geen idee wat dit voor de onderlinge samenhang aan het bed straks betekent. Jij wel, ik niet of andersom.
En daar zaten ze bij Renze en Fidan of beter ze gingen staan en wat deden ze; EEN DANSJE !! Protest teruggebracht tot een K3 nummertje, en meteen ongevaarlijk, kat in het bakkie, om zo overheen te lopen. EEN DANSJE! Mijn teennagels boorden zich in het laminaat.
Doe nou niet! Ga toch op het Binnenhof staan. Die hagelwitte uniformjassen en broeken uittrekken, samen met je saturatie -en thermometers en wat je verder bij je hebt. Alles op een hoop voor de deur. Omdraaien en geef ze de middelvinger. We nokken, zoek het maar uit! Tot we behandeld worden naar wat we waard zijn.
Voor de duizendste editie van het Volkskrant Magazine zoeken we drie generaties lezers: wordt in uw familie steevast de krant, en met name het magazine, gelezen? Zijn zowel uw ouders als kinderen fan? Stuur ons een bericht naar 1000@volkskrant.nl
Dus:
Beste VK
Dank voor uw oproep heerlijk! Kan ik eindelijk mijn ergernis over dat eenzijdige en zouteloze Volkskrant Magazine kwijt.
Als 45 jarig abonnee die nog de hoogtijdagen van Blokker, Camu, en Battus heeft ervaren, leeft er in mij nog een klein zieltogend restje verwachting als ik op zaterdagochtend naar de brievenbus loop en daar DE krant zie liggen, nog steeds. En natuurlijk, als 70 jarige (hoewel jeugdige) senior begin ik uit de tijd te vallen en niet iedere veelbelovende influencer, soapster, onvermijdbare actrice of 350e cabaretier van onder de 30 kan zich in mijn belangstelling verheugen.
Maar dat is niet het ergste. Wel erg is de design -en mode porno die regelmatig over de pagina’s wordt uitgestort. Soms hele thema afleveringen die dan meteen met een forse, maar esthetisch verantwoorde, zwaai bij het oud papier verdwijnen.
En dan zijn daar de diepgravende emoverhalen van volstrekt oninteressante b en c BN’ers. Die in ellenlange interviews mogen leeglopen over hun jeugd -en relationele sores, alsof ik tot in hun haarvaten alle triestigheid moet meebeleven en daardoor met plaatsvervangende gêne hoofdschuddend achterblijf. Op de bijgaande foto reportage zijn ze vaak, vrolijk of gespeeld nadenkend, gehuld in uitzinnig gestylde creaties die de indruk wekken dat het uiteindelijk allemaal wel weer meevalt. Telkens blijken ze een catharsis ondergaan te hebben en nu is het lek boven. Nooit zitten ze nog middenin de ellende zonder uitzicht op verbetering, totaal aan de grond of aan de drank, hetgeen hun verhaal voor mij als lezer/voyeur pas echt interessant zou maken.
En dan heb ik het nog niet over de haast obsessieve betrekkingen die uw redactie met magere Hein onderhoudt. Veel gaat over dood en sterven, of bijna dood en net niet sterven, of de verwachting te zullen sterven, of al gestorven zijn en hoe dat is.
Nu de sinistere tuinman op onze leeftijd ook aarzelend aan de poort van ons pretpark begint te rammelen zult u begrijpen dat we deze verhelderende inkijkjes zuchtend terzijde leggen. We zijn straks nog lang genoeg dood om er over mee te kunnen praten.
Wie weet ligt het allemaal wel aan de samenstelling van redactie en medewerkers. Ik tel gemiddeld 40 dames op 20 heren, die zich vermoedelijk ook nog eens vooral met administratie en vormgeving mogen bemoeien. Maar om redenen die de huiselijke vrede betreffen waag ik me verder niet op het vrouwonvriendelijke pad.
En dan de columns, vooral huis tuin en keuken frutselarij en geneuzel. Zonder dat daar de veranderende tijdgeest en het mannelijk geluid in doorklinkt. Met uitzondering van de immer geestige Thomas van Luyn. Haal die van Roosmalen er eens bij, die zit overal en nergens behalve in de Volkskrant, waar hij eigenlijk thuis hoort.
Geef Jochem Meijer een column over opvoeden. En gun Dijkshoorn die broodnodige nieuwe kans, volg hem eens als oude man met gitaar en boekjes on the road. Doe eens iets met een auto inplaats van bakfietsen met bloemen en zelfgebreide mutsen aan het stuur. Hoe is het in het dagelijks leven om een Tesla te bezitten, het opladen, reacties van buren en familie. En dan een link naar de energietransitie. Nieuwe manieren van omgaan met elkaar en afhankelijkheid binnen generaties. Laat een schrijver, desnoods een Booker Prize winnares een dagboek bijhouden over het gestuntel tijdens de schepping van een nieuwe roman. Doe iets met het heelal en de fascinatie van mensen. En dan heb ik het nog niet eens over de mogelijkheden die Corona biedt voor baanbrekende journalistiek. Laat een viruswaanzinnige gekkie de poten onder de eigen stoel vandaan zagen.
Want het is niet zo dat lezers van zekere leeftijd de belangstelling voor het leven hebben verloren. In tegendeel haal eens een ander stuk leven in huis dan het zoveelste restaurant met koddig kringloopmeubilair waar ik niet kom, die eindeloze rij verrassende wijntjes met snufjes lavendel, oude aarde, sandelhout, en toefjes geitenmest. Die geinige en haast onherkenbare stoel van 2500 Euro waar je niet eens in kunt zitten, of dat Guccinessi truitje van weet ik hoeveel waar je nog niet dood in gevonden wilt worden.
En dat de drollenvanger weer het Parijse modebeeld gaat bepalen mag Cecile Narnix wat mij betreft ook voor zich houden.
Ik bedoel maar, verras me. Nu is het allemaal zóóó 2010!
Het kabinet krijgt het nu voor de kiezen BN’ers zeggen met een actie: ‘NEE! Wij doen aan al die regels niet meer mee!’ Want vlog iconen als Famke Louise,
Die dagen pandemie heeft gestudeerd, En rappers met hun kreupele gedichten Plus nog wat artistieke lichtgewichten Zij vinden het beleid totaal verkeerd
Het gaat ze om de schnabbels die ze missen En hopelijk zegt straks op de IC Geen zorgverlener: ‘WIJ doen niet meer mee Voor u moet nu het virus maar beslissen.’
Mijn lief vroeg voor de crypto uit de krant Een potlood liefst met punt en ook geslepen Omdat het met een balpen in je hand Een kliederboel wordt als je steeds moet strepen
Je kunt zo heel behoedzaam, haast discreet Een cryptische omschrijving attaqueren Want als je later plots iets beters weet Kun je zo’n fout weer netjes corrigeren
Toen ik hem had gevonden dacht ik even Dat lijkt me nou ook handig in het leven
-Ogenblikje even de veters strikken, ik heb net een nieuwe knoop geleerd, kijk je haalt ze twee keer door de lus, omslaan en..
-U maakt het wel bont hè
-Oh nee, u bent het weer
-Ja, op Prinsjesdag..
-U heeft het gezien?
-Zeker
-Ik dacht dat het niemand was opgevallen
-Twee verschillende schoenen aan! Een gewone en een zwarte puntpipo. Wat gaat er mis onder dat gewaxte kuifje van u, welke van de twee hersencellen valt uit?
-Nou nou..het is gewoon een statement, imagebuilding zeggen de Engelsen.. ‘n olijkheidje daar herkennen de mensen me aan. Dat ze denken, ‘Ha daar is de Jonge’, nou wordt het interessant…
-En u staat ook zo raar de laatste tijd..opgeblazen borst vooruit, bovenlichaam naar achteren..
-Zeker, zo maak je indruk in de politiek, ik ben onderweg. naar de top van de apenrots, ziet u dat niet. Ik word premier, mark my words..wie zei dat ook alweer?
-Is er nou niemand in uw omgeving die zegt ‘ga gewoon staan man’, het lijkt wel of u telkens op het punt staat om uw gulp open te ritsen en een enorme..
-Nou u het zegt, ik krijg er wel een harde plasser van hoor, van dat regeren en tegen de mensen zeggen wat ze moeten doen tegen het virus..Want wij kunnen wel klaar zijn met het v.. Nee, niet weer u blijft van me af!
-Hou op Meneer de Jonge, we kunnen het niet meer horen..
-Dat zal wel, maar alleen samen kunnen we..
-U bent een zwabberaar, eerst geen voorrang voor onderwijs- en zorg personeel, dan gaat iedereen brullen en hup nu ineens wel voorrang..
– Dat heet in de politiek voortschrijdend inzicht.
– Eerst zogenaamd testcapaciteit genoeg en nu kan niemand meer ergens terecht en loopt het u over de schoenen..
– Wat! Over Mijn schoenen? Nee toch!
– Haal die grijns van uw gezicht, vanwaar die wanhopige opgewektheid?
– Katholiek!, Het Rijke Roomsche Leven, weesgegroetje, beetje biechten en weg is de zonde..Dit in tegenstelling tot mijn running mate..
– De Heer Omtzigt
– Precies die steile Protestantse dossiervreter die op alle slakken zout legt zich telkens maar tussen de gewone mensen beweegt en nergens van kan genieten..
– En die gewonnen had..
– Zeker, maar gelukkig werd er ingegrepen..
– Nog een schandaal..
– Maar met die man winnen we de verkiezingen niet, dat had het CDA Bestuur wel begrepen. En weet u waarom?
– ….
– Hij heeft maar 1 paar schoenen!..Nee u doet het niet..blijf af, dat zijn hele dure veters!
