Boeren
Je legt ze maar een strobreed in de weg
Dan komen ze eraan op hun tractoren
Getoeter dat je overal kunt horen
De Hofstad in doorlopend zwaar beleg
En al die klachten die ze steeds vertolken
Het klinkt zo langzaamaan wat uitgemolken.
Boeren
1
Prikken
Ik ben er geen fan van, van dat bloedprikken. En zeker niet in coronatijd. Maar eens per jaar moeten ook bij jeugdige senioren, hoe vief, vitaal en forever young ze ook ogen, de waardes worden gecontroleerd. De suiker, het zout, de peper, het cholesterol.
Vooral dat foute… Waarom zijn er eigenlijk twee smaken, goed en fout alsof je bloedvaten vergeten zijn dat de oorlog al 75 jaar voorbij is.
Vroeger, voor de Covid, kon ik tussen half acht en twaalf op mijn dooie akkertje mijn schreden richten naar de plaatselijke prikpost alwaar ik in de gang moest plaatsnemen omdat de wachtkamer uitpuilde van enthousiaste priklustigen. Het was er een gekwetter van jewelste:
‘Waarvoor moet jij?’
‘De gal, m’n nieren, mens hou op.’
‘Mijn zuster is gisteren nog geweest, 5 buisjes, nou jij weer’.
Dan was het tenminste nog gezellig geweest. Maar de stilte walmde je er tegemoet en hoe afgeladen ook, iedereen deed zijn best op een studie van de vloer en de wanden, totdat het verlossende nummer werd afgekondigd en een diepe zucht weerklonk.
Nu was er een online vastgelegd tijdslot en mocht ik niet langer dan 5 minuten vooraf aanwezig zijn. Er waren looplijnen, handgel en er was buiten een controlepost waar ik de reden van mijn aanwezigheid moest bevestigen.
Ik trok mijn betrouwbaarste gezicht en mocht naar binnen. Met prikbrief in de hand en mijn ochtendurine in de tas. Slaapdronken gericht in een leeg strooipotje paprikapoeder dat ik speciaal voor de gelegenheid drie keer had afgewassen.
Etiketje geplakt, naam, adres, geboortedatum.
Ooit was ik met een potje wokkruiden minder zorgvuldig geweest, waarna het lab dat de uitslag doorbelde aan de huisarts had meegedeeld dat ze er niets mee konden en of patiënt boven een Chinees Indisch restaurant woonde.
In de wachtkamer was het grondig georganiseerd. links en rechts van waar ik ging zitten twee lege stoelen met een verbodssticker. En nog twee prikko’s aan de overkant, die van 5 minuten voor – en 5 achter mij.
Meneer Groenteman? De Dracula van dienst ging me voor naar een van de afgetimmerde hokken. Ik nam plaats achter een spatscherm waar ik na enige aarzeling mijn rechterarm onderdoor stak.
Zou dat voor de spetters…? Nee, Corona natuurlijk.
‘Loopt het een beetje door?’ Altijd een leukigheidje paraat om het ijs te breken.
‘Ik ben nog niet eens begonnen’, klonk het met tegenzin.
‘Nee ik bedoelde…’
‘Maakt u maar even een stevige vuist.’ Oppassen, dit was er een van niet lullen maar poetsen…
‘Ik kijk even de andere kant op als u het niet erg vindt, ik ben bij bloed al eerder onderuit…’
‘Zo dat was het alweer, watje even laten zitten.’
‘Ik heb nog een potje voor u.’
Ik tastte in mijn tas… had het geregend?
‘Nee meneer, urine stond niet op het briefje en bovendien mag ik dat niet in dit soort potjes aannemen.’
Met het potje in mijn hand staarde ik naar mijn uitgelopen naam op het bladderende etiket. En naar het klepje dat zich spontaan van de strooigaatjes had losgemaakt.
Uitslag over twee werkdagen…
Beste Tony,
Hoewel niet mijn gewoonte, tutoyeer ik je. Dat lijkt me gepast bij iemand die zich met zijn voornaam aan me voorstelt en verder ook zijn best doet om voor mij als consument een toffe en eigentijdse vibe neer te leggen.
Na lange tijd voor de goedkoopste 70+ chocola te zijn gegaan- voor 1,25 heb je al een huismerkje van Ap te pakken- kwamen we door omstandigheden in contact met de blauwe wikkelplak puur van Tony Chocolony. De buurtwinkel waar we Corona driven contactloos shoppen had niet anders. 3 Euro en nog wat per stuk. Niet mis, maar wij hadden iets van ‘nu we toch binnen moeten zitten kan het ons niet schelen wat het kost.’
Verslaafd als we zijn aan de anti-oxidentale werking die onze gezondheid een boost moet geven, zijn mijn vrouw en ik samen goed voor een plak per dag.
En het moet gezegd, puik spul!
Niet te vet, je proeft de cacao en bovendien werken we mee aan een slaafvrije wereld. Door ons geknabbel kan een arme chocoladeboer eindelijk een behoorlijk leven leiden, en dat voelt als dubbelgevulde westerling erg Goeoeoed!, om met een overschatte graatmagere SBS6 neuroot te spreken, waar we ondanks vele rillingen toch op afstemmen.
Maar terzake. Het is niet de bite of de smaak die me ertoe brengt in de pen te klimmen. Het is de volstrekt onhandelbare vorm waarin je een en ander gegoten hebt. Oh zeker, speels en gevarieerd, maar niet te breken, vooral als de plak een nachtje in de koelkast lekker kou gevat heeft. In het begin probeerde ik de stukjes nog met de hand los te sjorren. Dat kostte me een zwaar gekneusde duim waardoor ik de jazzgitaar al drie weken op de standaard heb staan en mijn hoop inmiddels op een brace gevestigd heb.
Vervolgens probeerde ik de plak tegen de rand van de gootsteen kapot te rammen, maar vooral dat onbegrijpelijke grote vierkant in het midden geeft geen krimp, ik sla nog eerder ons keukenblad aan gort dan dat ik een handzaam stukje chocola overhoud. En nou kun je zeggen: ‘Die man is een slapjanus‘, maar daar zou ik voorzichtig mee zijn, er zijn er voor minder verdwenen..
Mijn vrouw had de oplossing, waar ik in eerste instantie niet aan wilde omdat ik het bizar vind dat je een stuk chocola met een schroevendraaier en een hamer op een hardstenen ondergrond tot hapklare brokken moet beitelen.
Maar het is niet anders, buren vragen al hoe lang de verbouwing nog moet duren.
Beste Tony, gewoon wat minder ludiek, zoals bij de normale alledaagse chocoladeslavenhalers als Milka of Verkade.
Doe eens gek : Gewoon vierkante blokjes in een ouderwetse REEP!
Of een zak brokjes, ook goed.
Met vriendelijke groet, etc..
Engel
Op naar het Malieveld
Hoor hoe de Engel roept
Schreeuw Kick Out Rutte
En knuffel maar mee
Ware gelovigen
Viruswaanzinnigen
Er is weer plek genoeg
Op de IC
Politie Den Haag dreigt met hard optreden tegen illegale demonstratie op het Malieveld. Nieuwbakken goeroe Engel roept op toch te komen.
Juichen
We mogen weer! Onder strenge voorwaarden gaat Rutte akkoord met de start van het voetbalseizoen. Geen gejuich, spreekkoren of knuffelen. Anderhalve meter en stilte! We spraken met de voorzitter van de supportersvereniging van Feijenoord, Arie Crooswijk.
– Echte Rotterdammer, Arie?
– En Feyenoord-man, dat zit bij onze familie in het DMA!
– Je bedoelt DNA.
– Ja daar ook. Mijn vader is in deze tempel nog suppoost geweest.
– Steward.
– Nee suppoost zei ik, dat was heel wat anders, die hadden gezag, daar keek je wel voor uit. Zo’n pet paste niet iedereen, maar als mijn vader er een op had…
– Arie, hoe gaan jullie je voorbereiden op de nieuwe regels, geen gejuich, geen spreekkoren?
– Rustig en volgzaam zoals altijd. Je hebt ons afgelopen vaderdag in Den Haag gezien toen we samen met de ME voor de vrijheid demonstreerden. Nou, zoiets dus…
– Is het haalbaar, een stil stadion?
– Zeker, we zijn met de harde kern al aan het oefenen onder leiding van een fluistercoach. En we doen onder zijn leiding nieuwe spreekkoren.
– Bijvoorbeeld?
Nou eh… als de scheids weer eens loopt te klootzakken, dan krijgt ie: ‘Kuipers, Kuipers je moeder is een… En nou komt ie… HOED! en… ‘Hij is een honde… NUL’… Hij is een HONDE… NUL’…!
– Dus geen oerwoudgeluiden meer of geitengemekker, schapengeblaat, gesis?
– Nee en trouwens, dat waren ook altijd die anderen, van 020 of ADO Den Haag.
– Nou, dat klinkt goed.
– Niet dan?
– Kwetsen, beledigen,discrimineren?
– Doen we niet meer.
– En alles wat verwijst naar ras, geloof, bevolkingsgroep…?
– Houden we ook mee op.. Het wordt: ‘Geitenfokkers’ en ‘Hamas Hamas… moet jij ook een PLAS…!’
– En als er gescoord wordt?
– Dan blijven we allemaal rustig zitten op anderhalve meter en steken een duimpje op naar elkaar!
– En tegen de fans van de bezoekers?
– Steken we onze armen in de lucht zo van: ’Jammer jongens, volgende keer beter’.
Allemaal geleerd bij Irma, daar hebben we een middagje gebaren gedaan.
– Geweldig Arie, zo krijgen we de stadions weer vol en kunnen we weer genieten van…
– WAT? Krijg nou de tering! Zie je daar die mongool in dat 020-shirt hier in Rotterdam het heilige der… G.. .gloeiende… K… J… Wacht ‘s effe… die krijgt ’n paar rammen…
– Arie, wat ga je doen, blijf hier Arie…! Niet doen!
Nederland in selfies
De boomers die op Vaderdag, in plaats van in familiekring hun nieuwe stropdas uit te pakken, in gevecht gingen met de Haagsche ME. Opkomen, terugtrekken, beetje dreigen en maaien met je armen zoals ik als 9-jarige voor de spiegel na mijn eerste knokfilm. ‘Hier pak aan!’
Dat krijg je ervan als er op de tribune niet meer ontlast mag worden.
“Waar is papa, mam?”
“Papa is matten met de ME.”
“Maar er is toch nog geen voetballen?”
“Papa doet het nu voor de vrijheid.”
De groepshug op het Malieveld. Alle sektarische tendensen krijgen in deze crisis weer vrij spel.
Het was zwaan-kleef-aan in een poging het besmettingsrecord, dat tot dusver in bezit was van Café het ‘Slokske’ in Oeteldonk, scherper te stellen
Wat die vleesjongens in Duitsland kunnen, dat doen wij beter…
Johan Derksen, verdwaald in de nieuwe tijd, die door Genee en Gijp in Grolloo tot bedaren gebracht moest worden. Helemaal naar Drenthe gereden om de schnabbel te redden, maar de snor geeft geen krimp. Een grap – hoe misplaatst ook – moet kunnen, zonder Arie Boomsma en alle verzamelde deug-BN’ers en Qatar internationals over je heen te krijgen. Anders kunnen we de podia met al die duizenden cabaretiers die ons land rijk is wel definitief gesloten houden.
Alsof Joseph Goebbels was opgestaan. Maar het land is overspannen. Welk normaal mens buiten Thierry is voor racisme en uitsluiting?
Mijn eigen gezicht in het spiegeltje toen er een politieauto achter me reed en ik even dacht: ‘Had ik die pet nou wel op moeten zetten? Petjes zijn verdacht. Maar om hem nu van mijn hoofd te trekken is helemaal verdacht, dan denken ze meteen dat daar wat achter zit.’
Niet dat ik nu snap hoe het is om er als anders gekleurde telkens uitgepikt te worden… maar toch… het gaf een solidair gevoel, alsof je zelf ook een beetje zwart was.
De eerste afgrijselijke haat-tweets die over Sigrid Kaag werden uitgestort. De seksistische strontkar kan weer geleegd, heren. Nu Mona Keijzer nog. Ik hoop eindelijk op een premier die haar talen nog beter spreekt dan Frans Timmermans. Want zijn Swahili schijnt hopeloos te zijn.
Maar de eer van het ergste beeld gaat naar Hugo de Jonge, onze van ambitie stuiterende minister van Volksgezondheid en kandidaat voor het hoogste ambt in het CDA. Mensen, wat wil hij graag en wat baalde hij de afgelopen maanden dat hij telkens achter Rutte om, naar zijn katheder moest sluipen om daar te wachten tot Mark eindelijk was uitgesproken. Hij had nog even gedacht aan Brutus en dat mes en Caesar. Maar ja, het land kijkt mee.
Hugo de Jonge en dat is echt onvergeeflijk, draagt een broekriem in hetzelfde motief als zijn delftsblauwe schoenen.
Die arme Thijs, die dacht dat alle andere mensen psychopaten waren.
Misschien heeft hij wel gelijk.
Weer in de lucht!
Hier spreekt uw captain, welkom allemaal
Vergeet niet om uw handen te ontsmetten
En voor de show uw mondkap op te zetten
Geef toe, die airco smoes is geniaal
We vliegen volle bak, ondanks Corona
Voor 20 pop retour naar Barcelona!
Weg ermee!
Nu Netflix, BBC en HBO aan acute deugkramp lijden, door zowel Litlle Britain, Fawlty Towers als Gone with the wind in de ban te doen, kan de NPO niet achterblijven.
‘We zitten er bovenop’, zegt netmanager Wijffjes. ‘De lijst groeit, binnenkort gaat de bezem erdoorheen. Het moet uit zijn met het stigmatiseren van minderheidsgroepen, het idealiseren van elites, het vergoelijken van onze koloniale geschiedenis en alle racistische verwijzingen in ons aanbod.We beginnen gewoon met het archief op te schonen.
Zo hebben we alle afleveringen van ‘Mik en Mak’ gewist. U kent dat niet meer, maar dat was rond 1960 een jeugdserie waar een wel erg domme zwarte man met een spraakgebrek de hoofdrol speelde. Enorm polulair indertijd onder de jonge boomers, maar weg ermee. Neem Pipo de Clown, onze rode medemensen hebben zich enorm gestoord aan die idiote Indiaan Klukkluk met zijn krompraat, “Is van de gekke”, kan echt niet meer.
Ook de Stille Kracht met die verrukkellukke Pleuni Touw onder de douche ( ik heb de serie nog even snel op DVD gebrand), koloniale uitbuiting van de inlandse bevolking. Verdient ons welgemeend excuus. Hendrik Groen, jammer, jammer. Niet iedere bejaarde strompelt zo ostentatief door de gangen van zo’n tehuis. We hebben ook actieve en fitte ouderen, zoals Willibrord Frequin en Barry Stevens, daar willen de mensen meer van zien.
Dit is een nieuwe realiteit..We moeten streng zijn..
Nu we er goed naar kijken is het een tsunami van oude en nieuwe tv die eruit gaat. Tante Es van Jurgen Rayman, De Duitse leraar in Rundfunk toen leek het aardige satire, maar met de kennis van nu natuurlijk schandalig om onze Duitse buren op die manier aan hun onfortuinlijke geschiedenis te herinneren. Zeg ‘s AA, veel klachten gehad van doktersassistenten die zich absoluut niet herkenden in wat Mien Dobbelsteen daar neerzette. Zien we nooit meer terug!
Ook de commerciëlen sluiten zich aan. Ushi, walgelijke parodie op onze Japanse vrienden streep erdoor. Die vreselijke Jandino, hoe kun je je eigen groep zo belachelijk maken. Gooische Vrouwen, ooit een hoofddoekje gezien?
En bij ons Toen Was Geluk Heel Gewoon, niet iedere Rotterdamse busschauffeur is verstandelijk gehandicapt, heel kwetsend voor de RET en het openbaar vervoer in het algemeen.
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Alles voor een frisse, nieuwe toekomstgerichte omroep! Van vreemde smetten vrij!
Of er wat overblijft straks? Daar zegt u zowat. ik denk alleen M. Hoewel ze geen behoorlijk interview kan houden,.. het is wel een vrouw en nog een ABCDEFG’er ook. We hebben met haar afgesproken dat Sylvana Simons iedere avond aan tafel zit om ons dat witte superioriteitsgevoel nog even flink in te peperen.
Maar gelukkig hebben we heel scala aan oude testbeelden en daar is niks mis mee. En Chriet Titulaar, onvergetelijk!
Weer de pot op!
Stichting ‘De Volle Vakantiepot’, die de belangen behartigt van het campingsanitair in Nederland is verheugd over de aanstaande opening van de toiletten op recreatieparken. We spraken exclusief voor de Groenteman met voorzitter Bril.
Blij, meneer Bril?
Wat heet blij, ik sprong een gat in de lucht! Onze potten hebben een moeilijke tijd achter de rug.
Want?
Eenzaamheid meneer, die ouden van dagen kunnen wel klagen dat er niemand op bezoek komt, maar wat dacht u van onze talloze plee’s die in afgesloten compartimenten staan te verkommeren. ik sprak met enkele leden.
U praat met wc potten?
Ja, ja daar kijkt u van op niet? Maar je moet er oor voor hebben. Ga maar eens een half uurtje met uw warme kont op de rand zitten, dan kunt u ze horen knorren van genot. Het zijn gezelschapspotten, die zijn massa’s recreanten gewend, die kunnen niet alleen zijn.Wat dacht u dat het betekent als je nooit eens fors wordt doorgetrokken of geschrobd met Jif en dan een lekker dennengeurtje om het af te maken.
Maar dan komen er vlak daarna toch altijd weer vakantiegangers die van alles achterlaten?
Daar genieten ze ook weer van, het zijn dienstverleners pur sang, groot, klein, dun, dik ze spoelen het er met liefde doorheen. En denkt u eens in wat een vertier, zo heb je een paar obesitas billen boven je hangen en dan krijg je weer een straal te verwerken die de splinters van je porcelein ranselt.
En dat moesten ze allemaal missen?
Een ramp. Enkele van onze oudste leden zijn aangeslagen, die moeten helemaal bijgeschuurd worden, maar het zijn taaie rakkers hoor. Voor je het weet spetteren ze je weer tegemoet!
Dus open met die handel?
Yes! Nog een weekje geduld maar dat is in een poep en een scheet voorbij.
En dan kan die hele Corona de pot op?
U zegt het!
Sport in Coronatijd
Geen sport meer op tv. Geen foeballuh, geen wielrennen, geen tennissen.
Ik was een grootverbruiker, tenminste op de bank. Maar mis ik het? Nee, ik vind alle ophef en de wanhopige zoektocht naar muizengaatjes om toch nog een wedstrijdje te kunnen spelen totaal oninteressant. Zelfs het sportjournaal met een reportage van een tournooitje verspringen uit stand of een interview met een obscure trainer die staat te ‘popelen’ om weer te mogen beginnen en snakt naar gras ( ‘maar de gezondheid gaat natuurlijk voor’..), of de biografie van een driebanden stoter, ik sla het over. Ondanks de uptempo sportstemmen van Tom Egberts en Dione. Als er dan niks is, hou dan ook op met die doodgekookte onderwerpen. Ook die op de zondagmiddag, alle Champions League successen, Cruyffie voor de zoveelste keer opgraven, de EK van ‘88, slaapverwekkend. Het is extra zout in een wonde die bij mij geheeld is.
Die hele betaalde sport heeft zijn betekenis verloren, de salarissen zijn buitennissig, de heisa eromheen is belachelijk, de beoefenaren worden ontmaskerd als kinderachtige eendimensionale prestatiejunks, die verder niks te melden hebben.
Ik ben zelf inmiddels ook verloren voor de sport. Mijn training voor de Iron Man Quatratlon? Ben ik niet meer aan begonnen. 25 Km open water zwemmen?Afgehaakt. Stoten, drukken, liften? Die 500 kilo kan me gestolen worden. ik snap uw teleurstelling maar het is niet anders,
1 september zonder publiek, wordt niks, kijkt geen hond naar. De Tour zonder die rode duivel, zonder het idiote publiek in de bochten van de Mont Ventoux, doe maar op de hometrainer. Roland Garros? Zonder alle tussenshotjes van de mooiste meisjes op de tribune? Wimbledon zonder een blik op moeder Maggie uit Corronation street met boodschappentas en blote blubberarmen? Vergeet het maar.
Het zijn slagen in het net om maar even bij het onderwerp te blijven.
Ik volg de race naar het vaccin, dat vind ik pas spannend!
En daarna kijken we verder..
